Af en toe geef ik les. Als ik deze begin met de stelling dat het werken in de culturele sector berust op een aantal heel eenvoudige basisprincipes gaat er een lichte zucht van verlichting door de klas. ‘Kom maar op met die eenvoudige principes’, hoor ik de toehoorders denken, de pen met notitieblok al in de aanslag.

Op dezelfde manier zit ik zelf bij mijn Boeddhistische leraar op de mat. Wanneer hij na vele uren onderricht de komst van een eenvoudige conclusie aankondigt veer ik opgelucht op: ‘Conclusion’, roept hij dan opgetogen: ‘Buddhism is…. relax. That’s all’. Fijn. Dat wilde ik ff weten.

Zelf heb ik een zogenaamde ‘green belt’ in Lean Management. De essentie van de Japanse lean management filosofie is: eenvoud. Daar heb je geen dure cursus voor nodig toch?

Het punt met alle dingen die in wezen heel eenvoudig zijn is echter dat je vaak een verdraaid lange weg moet afleggen om tot die eenvoud te komen. Of je nou een student, Boeddhist of manager bent.

Zo is de essentie van het werken in de kunst volgens mij: inspiratie. Simpel. Maar daar begint de ellende al. Over de herkomst van het woord zijn we het al niet eens. Volgens sommigen komt het woord van het Latijnse spiritus (geest), maar geloofwaardiger vind ik dat het ‘inblazen’ betekent, ofwel ‘inspirare’, een van bovenaf ‘ingeblazen’, heilige gedrevenheid. Wie het weet mag het zeggen.

Inspiratie is naar mijn overtuiging een combinatie van naar buiten kijken, vervolgens naar binnen kijken en de dialoog met anderen. Daarom is naar het theater gaan met een vriend ook zo inspirerend. Je stapt als het ware IN een ervaring, bij voorkeur met iemand anders waarmee je die ervaring kunt delen. En als je er eenmaal IN hebt gezeten, als het flink ingeblazen is zeg maar, komt u er als het goed is als een andere persoon weer UIT.

Vandaar dus die gordijnen op onze posters waarachter de bezoeker voor een paar uurtjes verdwijnt. Geconfronteerd met Waarheid, Gezag, Spijt, Lust en wat al niet meer bent u na twee uur theater nooit meer dezelfde. Het theater als mini-retraite. Kunst als antwoord op al uw levensvragen. Of nee: u wist het antwoord eigenlijk al. Het theater maakte het antwoord alleen maar in u wakker. De oplossing van onze problemen zit natuurlijk verstopt in onszelf. Zo makkelijk is het, vermoed ik. Maar ja. Dan zult u toch eerst een kaartje moeten kopen.