Wie werkzaam is in de podiumkunsten en nog nooit naar ‘Jouw Vrouw, Mijn Vrouw VIPS’ op RTL4 heeft gekeken zou toch eens de aflevering met daarin Adelheid Roosen en Lydia Hampel moeten terugkijken. Lydia, de echtgenoot van Jack Hampel, de Haagse manager van Oh, oh, Cherso-ster Barbie, trekt een paar daagjes bij Roosen’s levensgezel Titus Muizelaar in, terwijl Adelheid op voortvarende wijze het gezin Hampel onder haar hoede neemt. Alleen al bij de aanblik van de nog thuiswonende 21-jarige tweeling met een dekentje op de bank die Roosen vraagt om een glaasje fris, ga je helemaal plat.

Ondertussen wordt het Lydia die haar oogappels maar moeilijk kan missen, in Amsterdam niet gemakkelijk gemaakt. Een ontmoeting met Wim T. Schippers is letterlijk abracadabra voor Lydia. Als ze vervolgens ook nog bij wijze van ‘installatie’ lepeltje lepeltje met Elly Ludenhof op de vloer van café de Balie moet gaan liggen, is de Haagse al helemaal klaar met de hoofdstedelijke theater scène.

’s Avonds bezoekt ze met de vrouwen van de Wijkjury nog ‘Een bruid in de morgen’. ‘Mijn eerste keer in het theater’, zegt Lydia Hampel na afloop, om daar meteen aan toe te voegen: ‘En meteen ook de laatste keer’.

Het opbeurende aan de uitzending is het absolute respect, de humor en de ongetemde energie waarmee Roosen en Muizelaar de Hampels tegemoet treden. Over voorkeuren wordt maar een beetje getwist: zo kan Muizelaar (‘Muis’ voor zijn partner) Geer en Goor op tv niet verdragen, terwijl Lydia naast hem op de bank ligt te genieten.

Nergens is de toon bevoogdend, nooit is het een beter dan het ander, maar blijft het speels, levenslustig, nieuwsgierig en blik verruimend. Dat raakt denk ik aan iets essentieels: je kunt voorkeuren van mensen namelijk niet zo makkelijk veranderen, maar waarom zou je ook? Je kunt allicht stimuleren dat mensen hun blik verruimen en op basis daarvan hun eigen keuzes maken.

Een ruime blik geeft de vrijheid om echt te kiezen. Een beetje wederzijds begrip voorkomt bovendien een heleboel problemen in de wereld en dat is in feite de kern van Adelheid Roosen’s missie, die niet alleen anderen mee sleept in nieuwe ervaringen maar ook zichzelf keer op keer als een verwonderd kind open blijft stellen voor het onbekende. Haar openheid is een ware verademing.

Zo is de wereld van Adelheid Roosen een groot mentaal Avonturenpark. Buitengewoon en aanstekelijk.